Mijn eerste operatie

Nou mijn lekker luie leventje in de Familyhealth kliniek is nu officieel voorbij. Sinds maandag ben ik overgeplaatst naar de algemene chirurgie afdeling. En ja er gaat een hele nieuwe wereld voor mij open.

We beginnen hier s morgens met een bespreking over welke patienten er s nachts binnen zijn gekomen. Dat was erg interessant en ik was nog vol zelfvertrouwen. Totdat de ochtendronde begon.... Alle patienten hier zijn verdeeld over 3 teams en ik hoor bij team 1 met 10 patienten onder onze hoede. De dokters hier verwachten dat je een lopende encyclopedie bent. En ik moet eerlijk toegeven dat meeste Omaanse studenten dat ook zijn. Helaas is dat in Nederland niet zo en ik heb dus heel veel moeite met alle moeilijke vragen die ze stellen. Het helpt ook niet mee dat ik met allemaal afgestudeerde dokters zit die dus wel alles weten.
Na een dus iets wat ongemakkelijk begin, kreeg ik een rondleiding op de afdeling. Ze hebben hier een aparte mannen en vrouwen afdeling omdat die niet bij elkaar mogen zijn als ze ziek zijn. Ik raakte ondertussen al wat meer geintegreerd op de afdeling en de dokters bleken opeens een stuk minder eng te zijn. Daarom was ik ook erg blij toen ze vroegen of ik mee wou naar de operation theater. Ik dacht dat ze bedoelde achter een glas meekijken met een operatie. Dat vond ik al gaaf, maar het bleek nog veel beter te zijn. We moesten van die operatiepakjes aan met mondkapjes en al. Toen kwamen we binnen in het theater en het was al gelijk de operatiekamer. De patient lag al helemaal klaar voor de schildklier verwijdering die gepland stond. De chirurg vroeg aan mij "if i wanted to scrub in." Ik gaf hem blijkbaar een hele vreemde blik, want hij moest erg hard lachen. Hier is het namelijk erg normaal dat studenten gewoon mee helpen met de operatie. Dat ging mij nog een beetje ver dus ik zei dat ik maar ging observeren. We kregen een klein trappetje die 5cm achter de chirurg werd neegezet zodat we over zijn schouder mee konden kijken naar de operatie. Echt ontzettend gaaf om te zien! Uiteindelijk heb ik daar 2,5 uur op een verhoging gestaan terwijl de dokters nog steeds vragen op mij afvuurde over de anatomie. Toen het medische gebabbel eenmaal over was, gingen ze mij allemaal dingen vragen over Nederland. Ik vond het echt heel vreemd dat ze aan het opereren waren en tegelijkertijd aan het babbelen over onzin.

Nou ik ga het de laatste 2 weken dus veel drukker krijgen dan eerst, want ik mag elke dag een operatie meekijken. Veel internet tijd zit er dus niet in, maar ik zal proberen om af en toe wat van mij te laten horen!

Groetjes Manon